Page 12 - دستاوردهای علمی جهان ایران‌شناسی- شماره2
P. 12
زبان شیرین فارسی هم بازگوکننده فرهنگ و فلسفه و عشق و شور مردم است و هم زبان حماسه و
پند و اندرز .یکی از لطماتی که به این زبان وارد شد در قرن دهم هجری و به فرمان شاه عباس صفوی
در ایران و آن پیرایش زبان فارسی از واژ‌ههای دخیل و عربی بود در ابتدا ،راه درست تعیین شد ولی
در مقطعی از تاریخ چون خلوص زبان فارسی ب هدرستی مدیریت نشد به انحراف کشیده شد .م یتوانیم
زبان فارسی را با وا مگیری غنی سازیم ولی نمی توان به بهانه خلوص زبان راه آن را بست .از آنجا که
این موضوع تبعات نامبارکی در ایران در میان شعرا و نویسندگان داشت و برای اینکه دوباره دچار
تعصبات زبانی نشویم وی به مرحوم استاد ابراهیم پورداوود اشاره کرد او ایرا نشناس برجسته و شیفته
واژ‌ههای دساتیری بود ولی درطی دیدار با علامه قزوینی متوجه شد که واژ‌ههایی که در آثارش ب هکار
م یبرد واژ‌ههای سلیس زبان فارسی نیست بلکه ساختگ یاند ولی متاسفانه این واژگان سالیان سال وارد
زبان و ماندگار شد تا امروز که فرهنگستان زبان با اقدام ب ه موقع به پالایش واژ‌ههای جعلی پرداخته
است و اگر از ورود کلمات جلوگیری نم یشد معلوم نبود چه بر سر زبان شیرین ما م یآمد.
در ادامه دکتر میردامادی خاطر نشان ساخت که در پی انجام فعالیت‌های فرهنگی ،معاونت
اطلا عرسانی و همکار یهای علمی و بین المللی بنیاد نیز اقدام به تهیه و تدوین مجله «دستاوردهای
علمی – فرهنگی» نموده و شماره دوم آن را به هند و ابوریحان بیرونی اختصاص داده است.
سپس خانم دکتر جهانگرد به ایراد سخنرانی پرداخت و گفت در بررسی روابط فرهنگی با هند
همیشه سه بزنگاه تاریخی را در نظر می‌گیریم:
دوره همزیستی ایران و هند ،زمان مهاجرت پارسیان به هند و دوره صفویه؛ یعنی سه دوره برجسته
تعاملات فکری و فرهنگی ایران و هند .پس از دوره همزیستی و سکونت این قوم در ایران ،تحت
تاثیرادبیات«اوستایی«اساطیرمشترکآنهاتغییرم یکند.شاخههندیکهبهسندمهاجرتم یکندتحت
تاثیر فرهنگ «ودایی» اساطیر دیگری را م یپذیرد ولی این ریشه مشترک همیشه حفظ و سبب شده
ایرا نشناسی را زیر گروه هن دشناسی بدانند .این اساطیر مشترک چگونه ب ه وجود آمده و تحت تأثیر
فرهنگ اوستایی چگونه از آن ریشة مشترک فاصله گرفت هاند؟ در هند نیز چگونه تحت تأثیر فرهنگ
ودایی از آن اصل مشترک فاصله گرفت هاند؟ تمام این موضوعات با عنایت به پژوه شهای بزرگانی
چون مهرداد بهار با عنوان اشتراکات فرهنگی در ادبیات ،همزیستی و تاریخ مشترک بیان م یشوند.
ذکر این نکته لازم است که ایران شناسان برجسته عموما از جمع پارسیان هندند که عمدت ًا در
10
