Page 130 - دستاوردهای علمی جهان ایران‌شناسی - شماره 3
P. 130

‫در حال حرکت ریاضت می‌کشیدند و معمول ًا باری سنگین به وزن ده‌ها کیلوگرم را به پشت حمل‬
‫م ‌یکردند‪ .‬آنها با رختخواب سفری و فرش نماز و وسائل مذهبی برای دین اسلام به مناطق مختلف‬

                 ‫سفر م ‌یکردند و حوزه علمیه معینی نداشتند‪ .‬آنها مسجد خاص خود نداشتند‪.‬‬
‫به علت اینکه مرشدهای نس ‌‌لهای بنیادگذار خوفیه‪ ،‬خلیف ‌‌ههای زیادی تربیت کردند طریق ‌ههای‬
‫فرعی به طور اجتنا ‌بناپذیر شکل گرفت و سال به سال زیادتر شد‪ .‬سر انجام در میان مسلمانان‬
‫گان سو نینگ شیا و چین ‌‌گهای طریق ‌ههای گوناگون‪ .‬کوچک و بزرگ بوجود آمد که مستقل ًا در‬
‫ناحیه اداری خود به تبلیغ تعلیمات مذهبی م ‌یپرداختند‪ .‬از میان این طریق ‌ههای فرعی بعضی سازمان‬
‫مذهبی تاسیس شده از سوی مبلغین غربی و آسیای میانه وارد شده به چین بودند مانند طریقه بی‬
‫جیا و چانگ و مفتی‪ ،‬برخی سازمان مذهبی تاسیس شده در خارج چین بودند که در کشورهای‬
‫عربی و اسلامی تحت تاثیر افکار صوفیه قرار گرفتند مانند‪ :‬طریقه هواسی‪ ،‬عد‌های سازمان مذهبی‬
‫تاسیس شده از دانشمندان چین پس از مطالعه کتا ‌بهای مقدس صوفیه بودند مانند‪ :‬طریقه هومن‪ .‬این‬
‫طریق ‌ههای فرعی گذشت ‌های پیچیده در روند تبلیغ تعلیمات مذهبی داشتند و تاثیر عمیقی بر پیروان‬
‫خود بر جای گذاشتند‪ .‬اما به مرور زمان و با پیشرفت و ارتقا اقتصادی‪ ،‬فرهنگی‪ ،‬علمی و فنی این‬

                                                            ‫نفوذ به تدریج از بین رفت‪.‬‬
‫مکتب خوفیه ‪ 21‬طریقه فرعی داشت که عبارتند از طریق ‌ههای «هواسی»‪« ،‬مفتی»‪« ،‬بی جیا‬
‫چانگ»‪« ،‬سیان من»‪« ،‬لین زائو»؛ «لیومن» و «لیومن کوچک»‪« ،‬هومن»‪« ،‬بئی جوانگ»‪« ،‬هونگ من»‪،‬‬
‫«دو فنگ من»‪« ،‬یاتیان»‪« ،‬گائوزائوجیا»‪« ،‬دینگ من»‪« ،‬تونگ گوی»‪« ،‬مینگ یو تانگ»‪« ،‬وین چوان‬

                   ‫تانگ»‪« ،‬لیانگ جئو زوانگ»‪« ،‬سیان گوه جینگ»‪« ،‬فامن» و «مذهب سالار»‪.‬‬
‫شمار پیروان آنها بیش از یک میلیون نفر است که بیشتر در نواحی خه جئو‪ ،‬لان جئو و چین‬
‫چوان استان گان سو و ناحی ‌‌ههای شون هوا‪ ،‬هوالونگ‪ ،‬سی نینگ استان چین ‌‌گهای و ناحی ‌ههای ین‬
‫چوان‪ ،‬تونگ سین‪ ،‬سی هان گو استان نینگ شیا و سین جیانگ و یو ‌ننن و غیره پراکنده هستند‪.‬‬
‫در اواسط دوره چینگ‪ ،‬طریق ‌ههای مفتی‪ ،‬بی جیا چانگ‪ ،‬هواسی‪ ،‬داگونگ بئی و گوان چوان رونق‬
‫یافتند‪ .‬سپس طریق ‌ههای بئی جوانگ و هومن پیدا شدند‪ .‬در این میان‪ ،‬پیروان طریق ‌ههای هواسی‪،‬‬
‫گوان چوان‪ ،‬داگونگ بئی مفتی‪ ،‬بئی جوانگ و هومن بیشتر از سایر طریق ‌هها بودند‪ .‬پس از تاسیس‬
‫مکتب اخوانی در اواخر دوره چینگ‪ ،‬طریق ‌ههای بی جیا چانگ‪ ،‬لین زائو‪ ،‬هواسی روز به روز تنزل‬

                                                                    ‫‪128‬‬
   125   126   127   128   129   130   131   132   133   134   135