Page 182 - دستاوردهای علمی جهان ایرانشناسی - شماره 3
P. 182
۱۳۹۱ش ب ،ص .)۶۳در پايان كتاب ،رساله نفايس الافكار آمده ،كه در آن به رفع ابهامات
پرداخته و دارای ۳۶فايده است (← همان ،ص ۲۵۴ـ .)۳۰۱اين كتاب مانند مقدمه ای است بر
تفسير قرآن ،كه رشيدالدين در انديشه آن بوده است تا آن را به اتمام رساند (همان ،ص ،۲۴۹
مقدمه رجب زاده ،ص چهل هشت) .به نوشته رشيدالدين (۱۳۹۱ش ب ،ص ،)۴۹چون تفسير الهی
نهايتی ندارد ،او در طريق اختصار كوشيده است .ابن حجر َعس َقلانی (ج ،۳ص )۲۳۲روش تفسير
فلاسفه در تفسير او را علت نسبت دادن كفر به وی دانسته است .آقابزرگ طهرانی (ج ،۴ص
)۲۷۴از تفسير رشيدی بدون ذكر اسم كتاب نام برده است .كتاب سوم ،سلطانيه است .كتاب به
اصل و ذيل ،مقدمه ،ديباچه ،متن و خاتمه تقسيم شده است .رشيدالدين در آغاز كتاب ،فوايد هر
قسمت را ذكر كرده است (← ۱۳۹۱ش الف ،ص ۳۲۶ـ .)۳۳۹اين كتاب شامل مباحثی چون بيان
الهام و وحی و معجزه و نبوت و رسالت ،و در بيان مبدأ و معاد و خلود اهل بهشت است .ذيل
كتاب دارای دو قسم است .قسم دوم همان رساله نفايس الافكار است كه ذيل مفتاح التفاسير آمده
است (همان ،مقدمه رجب زاده ،ص هفده) .كتاب چهارم ،لطايف الحقايق است .اين كتاب دارای
فاتحه ،ديباچه و چهارده رساله است .در اين اثر نيز در آغاز ،فوايد هر قسمت آمده است (←
همان ،ص ۴۳۳ـ .)۴۶۲از جمله عناوين رساله ها ،در بيان سطح و تدوير ،تدرج و كمال ،و در بيان
عدد است (← همان ،ص .)۶۴۷ ،۶۰۳ ،۵۰۳لطايف الحقايق در ۱۳۵۵ش در دو مجلد به چاپ
رسيد .رشيدالدين در مجموعه رشيديه از آيات قرآن بسيار استفاده كرده است (برای نمونه ←
همان ،ص .)۱۵۴ ،۹۰ ،۳۳مجموعه رشيديه خود بخشی از جامع التصانيف رشيدی است ،كه
تقريبآ همه آثار او ،به جز برخی از رساله ها در پاسخ به پرسشهای اهل علم و تقريظهای نگاشته
علما و مكاتيب او ،را دربرگرفته است (همان ،مقدمه رجب زاده ،ص بيست) .مجموعه رشيديه در
۱۳۹۱ش با تصحيح هاشم رجب زاده در تهران به چاپ رسيد .اثر ديگر رشيدالدين بيان الحقايق
است (← رشيدالدين فضل ال ّل همدانی۱۳۸۶ ،ش ،ص .)۳۵۳ ،۳۵۱ ،۱۶۲او در رساله سيزدهم بيان
الحقايق (ص )۳۷۶تاريخ ۷۱۱را ذكر كرده است .در آغاز ،فوايد رساله ها ذكر شده است (← ص
۵ـ .)۷۹رشيدالدين (۱۳۸۶ش ،ص ۷۸ـ )۷۹از بيست رساله ياد كرده است ،اما كتاب كامل به
دست ما نرسيده و تنها شانزده رساله از آن چاپ شده است ،ازجمله رساله در حروف ،فوايد
زيارت مشاهد ]و [تربتهای بزرگان ،و در شرح علوم معقول و منقول (← ص ۲۷۶ـ،۳۲۱
180